Inleiding

Een ectropion is een naar buiten gedraaid ooglid, meestal het onderooglid. Hierdoor wordt de rode binnenzijde van het ooglid zichtbaar, hetgeen cosmetisch storend is. Vaak is het oog geïrriteerd omdat het minder goed sluit. Soms kan hierdoor beschadiging van het hoornvlies optreden. Ook kan het oog gaan tranen doordat het afvoerkanaaltje van de traanwegen (aan de neuskant in het onderooglid) geen contact meer maakt met het oog. Als een ectropion klachten veroorzaakt, is het dan ook verstandig om deze afwijking met een kleine operatie te laten verhelpen.

Oorzaken

Ectropion wordt meestal veroorzaakt door veroudering van de weefsels van het ooglid, waardoor een horizontale verslapping optreedt. Het kan ook veroorzaakt worden door verlittekening van de weefsels aan de buitenzijde van het onderooglid (bv bij huidziekten of brandwonden) of door zwelling tgv een infectie of tumor van de huid.

Operatieve correctie

Wanneer het ectropion het gevolg is van veroudering kan het verholpen worden door de horizontale slapte van het onderooglid te corrigeren. Horizontale slapte wordt gecorrigeerd door het ooglid strakker te zetten. Deze ingreep gebeurt onder plaatselijke verdoving en duurt een half uurtje. Het is niet altijd mogelijk een perfect resultaat te krijgen; hoe langer de afwijking bestaat hoe moeilijker de correctie is. De hechtingen worden na 5 à 8 dagen verwijderd.

Wanneer het ectropion veroorzaakt wordt door een gebrek aan huid is het meestal nodig huid aan te vullen. Dit gebeurt met een huidtransplantaat (uit het bovenooglid, uit het andere bovenooglid, of van achter het oor), afhankelijk van de uitgebreidheid van de afwijking.

Bloedverdunnende middelen

Bloedverdunnende medicatie wordt meestal gestopt in overleg met je oogarts en huisarts. Welk beleid te volgen wordt samen met jou bekeken tijdens het preoperatief onderzoek en de planning van je ingreep.

Complicaties en bijwerkingen

Tijdens de eerste week na de operatie komt er afscheiding uit het oog. Dit is ingedroogd wondvocht uit de wonde in de buitenooghoek. Je hoeft je geen zorgen te maken, het wijst niet op een infectie. Voorzichtig deppen met lauw water is voldoende om afscheiding en korsten te verwijderen. Vaak blijft de buitenooghoek de eerste weken na de operatie gevoelig. Dit wordt geleidelijk minder.

Soms ontwikkelt zich een zwelling in de ooghoek als reactie op het hechtmateriaal. Meestal geneest ook dit spontaan, anders kan de afwijking met een kleine ingreep worden verwijderd. Wanneer een huidtransplantaat wordt gebruikt zal dat – door littekens en kleurverschillen van de huid – meestal enigszins zichtbaar blijven. Bij deze operatie moet afgewogen worden wat zwaarder weegt: een enigszins zichtbaar transplantaat, of een afstaand onderooglid.